tag:blogger.com,1999:blog-5545521501798447433.post3774376393884990229..comments2023-06-09T06:36:05.575-07:00Comments on satit: Language is a plus (or a must)satithttp://www.blogger.com/profile/17359207800214035472noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-5545521501798447433.post-18817372088768605662009-03-08T22:22:00.000-07:002009-03-08T22:22:00.000-07:00เป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจ ขอบคุณที่เอามาแชร์ อ่...เป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจ ขอบคุณที่เอามาแชร์ อ่านแล้วทำให้รู้สึกอยากเรียนภาษาตามไปด้วย (ผมยิ่งพูดได้น้อยกว่าอีก แหะ ๆ)<BR/><BR/>บังเอิญจริง ๆ ที่เพิ่ง <A HREF="http://thep.blogspot.com/2009/03/some-thoughts-on-translation.html" REL="nofollow">blog ประเด็นเรื่องการแปล</A> ไป ซึ่งทำให้มีการถกเรื่องการเรียนภาษาของเด็กไทยด้วย<BR/><BR/>เรื่องภาษาแต้จิ๋ว คิดว่าลืมเขียนเหตุผลที่ใช้ได้เฉพาะในไทยไปอีกเรื่อง ความจริงแต้จิ๋วเป็นสำเนียงจีนที่มีคนพูดมากที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เลย แต่ปรากฏว่าจะมีบางส่วนคุยกันไม่รู้เรื่อง เพราะมีการประดิษฐ์คำศัพท์ของตัวเองไปตามถิ่นที่อยู่ อย่างคำว่า "ตั๊กลัก" (ตลาด), "ซบบู่" (สบู่), "อวก" (วัด) ฯลฯ ซึ่งคนแต้จิ๋วถิ่นอื่นไม่รู้จัก รวมทั้งคนแต้จิ๋วที่แต้จิ๋ว (เฉาโจว) เองด้วย หรือคำบางคำเป็นคำเก่าที่คนแต้จิ๋วที่จีนเขาไม่ใช้กันแล้ว เช่น บ๊ะย้ง (หมูหยอง) เอ็กแป๊ (ห้องน้ำ) ฯลฯ<BR/><BR/>ถ้าเรานับภาษาลาวกับไทยว่าเป็นคนละภาษา ก็น่าจะนับแต้จิ๋วในไทยกับแต้จิ๋วในจีนเป็นคนละภาษาได้ด้วยกระมังThephttps://www.blogger.com/profile/10435804402627433015noreply@blogger.com