ในการประชุมเกี่ยวกับนโยบายการบริการวิชาการของมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งผม "บังเอิญ" ได้รับเชิญไปประชุมด้วย
ผมเสนอคีย์เวิร์ด 4 คำคือ "สนองความต้องการของสังคม", "ชี้นำสังคม", "ประสิทธิผล" และ "ประสิทธิภาพ" ขอให้มี 4 คำนี้อยู่ในวิสัยทัศน์การบริการวิชาการ
บังเอิญในที่ประชุมแห่งนั้นมีผู้ทรงคุณวุฒิอีกท่านหนึ่งได้กรุณาเพิ่มเติมว่า ควรมีคีย์เวิร์ดอีกคำหนึ่งคือ "การมีส่วนร่วมของชุมชน"
ทันทีที่ผมได้ฟัง ผมก็รู้สึกหลาย ๆ อย่างพร้อมกัน
...รู้สึกตกใจที่เปิดความคิดของตัวเองให้มีช่องโหว่ขนาดใหญ่ คิดว่าคีย์เวิร์ด 4 คำจะครอบคลุมแล้ว แต่กลับขาดกระบวนการสำคัญของประชาธิปไตยคือการมีส่วนร่วม
...รู้สึกอุ่นใจที่ช่องโหว่นั้นได้ถูกปิดไว้อย่างรัดกุมและแข็งแรง
...รู้สึกประทับใจที่ได้รับการชี้แนะจากผู้ทรงคุณวุฒินั้นด้วยความเมตตา
...รู้สึกดีใจแทนมหาวิทยาลัยแห่งนั้นที่มีคนมาช่วยกันออกความคิดเชิงสร้างสรรค์
เสร็จจากงานประชุมครั้งนั้น ผมยังคิดถึง "คีย์เวิร์ดที่ห้า" อีกเป็นร้อยเป็นพันครั้ง
ผมรุ้สึกเหมือนที่ผ่านมาปิดตาข้างหนึ่งมาตลอด
ตอนนี้ได้เปิดออกแล้ว
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น